اثرات آمیگدالین بر ساختار بافتی کبد موش کوچک آزمایشگاهی

زمینه و هدف: گزارشات ضد و نقیضی از سمیّت کبدی آمیگدالین به عنوان یک داروی ضدّ سرطان وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات هیستولوژیک آمیگدالین بر کبد موش سوری بود. روش تحقیق: 32 سر موش سفید آزمایشگاهی نر بالغ به 4 گروه کنترل، آمیگدالین mg/kg,ip10، 25 و 50 تقسیم شدند. به موش های گروه تجربی، به مدت 30 روز آمیگدالین با غلظت های مورد نظر و به موش های گروه کنترل سالین نرمال تزریق گردید. سه روز بعد از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش شدند و کبد آنها وزن شد و لام های میکروسکوپی از کبد تهیه شد. تعداد سلول های کوپفر، نکروزه و چند هسته ای کبدی آنان شمارش گردید. داده های حاصله با استفاده از آزمونkruskal-wallis و نرم افزار spss (ویرایش 16) آنالیز آماری شدند. یافته ها: یافته ها اختلاف آماری معنی داری را در هیچ یک از گروه های مورد مطالعه از نظر میانگین وزن کبد و تعداد سلول های نکروزه کبد نشان نداد. تعداد سلول های کوپفر در گروه آمیگدالین 25 و 50 نسبت به گروه آمیگدالین 10 و کنترل افزایش معنی داری را نشان داد (001/0(p=؛ همچنین میانگین تعداد سلول های چند هسته ای کبد در گروه آمیگدالین50 در مقایسه با گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (04/0(p=. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تزریق آمیگدالین به صورت وابسته به دوز می تواند به افزایش تعداد سلول های چند هسته ای کبدی و سلول های کوپفر در کبد موش منجر شود.